Afscheid

Ken je dat gevoel dat wanneer je geen afscheid wilt nemen? Dat je het liefste voor altijd zou willen blijven? Die plek waar het heel vertrouwd is, waar je zoveel mooie herinneringen aan hebt en dat je wanneer je er afscheid van moet nemen bang bent dat je dat fijne gevoel niet snel meer terug kan halen? Ik heb zes maanden in Sydney gewoond en nu ik voor vier dagen terug ben na mijn reis besef ik pas echt dat ik de stad als 'gewoon' heb beschouwd. Alleen de stad is helemaal niet 'gewoon'. Er is zoveel te doen en er is zo veel te zien. Op dit moment zit ik in de trein. Ik zie de waanzinnige skyline van de stad, overal rennen mensen voor de trein (wat ik overigens niet begrijp, aangezien de trein iedere tien minuten gaat....), de winterzon schijnt (nog steeds 20 graden!), de verschillende mensen en  de verschillende gebouwen (nieuwe gebouwen afgewisseld met oude vervallen gebouwen). Sydney is zo' stad die je nooit helemaal gezien kan hebben en ik heb dan ook zeker niet het gevoel dat ik genoeg heb gezien. Zoveel verschillende subs niet gezien. Ooit op een dag kom ik terug. Ik heb natuurlijk ook dan niet de tijd om alles te zien, maar wat ik wel weet is dat ik Sydney meer ga waarderen. De afgelopen maanden heb ik het voor lief genomen - Sydney is ook maar een gewone stad. Maar nu ik er deze vier dagen weer naar kijk, besef ik pas hoe mooi het is en hoe ik mij thuis voel. Het idee om in het kleine Hoogeveen te wonen beangstigd me dan ook wel. Maar wat Sydney niet heeft en Hoogeveen wel, is dat ik daar mijn lieve familie en vrienden heb! Daar kan Sydney zelfs niet tegen op! 

Friendship

Het verbaast me heel erg hoe snel je je aan bepaalde mensen kunt hechten. Wanneer ik thuis in Nederland ben spreek je af met mensen en hoe meer je elkaar ziet, hoe meer je elkaar vertelt: het worden je vrienden. Hier in Australië lijkt het sneller te gaan. Je bent allemaal 'alleen' in Australië en je deelt dan ook veel met elkaar. Iedereen heeft andere ideeën en andere plannen, maar toch kun je alles samen delen. Lisanne en Wesley zijn een goed voorbeeld. Ik heb de eerste twee weken in Sydney veel met hun opgetrokken en we zijn vrienden geworden. Raar eigenlijk dat je na twee weken het gevoel hebt dat je elkaar al jaren kent. De weken daarna hebben we veel gebeld en gesmsd wanneer zij aan het reizen waren. Eind december kwamen ze terug naar Manly en ik leefde hier ook helemaal naar toe. Doordat zij in het hostel zaten kwam ik weer met mensen in contact die ik al een tijdje niet had gezien of mensen die ik nog helemaal niet had gezien. Ook hier heb ik een goede band mee gekregen. En dit allemaal in tien dagen. Het vervelende van vriendschappen in Australië, is dat je na een bepaalde tijd ook weer afscheid moet nemen. En laat ik eerlijk zijn, dat is niet echt mijn ding. Wanneer ik me ergens thuis voel en ik echt mezelf kan zijn, vind ik het erg lastig om er weer afscheid van te moeten nemen. Je hebt jezelf 'blootgegeven' en vervolgens gaat de res
In deze week zijn er weer veel mensen die al weg zijn gegaan of weer weg gaan en ik kan dan aan mezelf merken dat ik hier best moeite mee heb. Vandaag heb ik bijvoorbeeld de hele dag films gekeken en helemaal NIETS gedaan.... En dat terwijl het erg zonnig was buiten. Ik moet hier toch mee om te leren gaan, want anders word ik het komende jaar veel teleurgesteld. Maar aan de andere kant kan ik ook denken: 'De mensen die ik hier heb leren kennen en die me echte vrienden zijn geworden, blijf ik ook wel spreken en heb ik er een paar heel toffe vrienden bij!' 

2013

Het jaar 2013 is een jaar waarin ik mezelf goed heb leren kennen en zeker een jaar waarin ik volwassener ben geworden. Terwijl ik in 2012 de nieuwe dingen/evenementen nogal uit de wegging, ben ik juist in 2013 juist deze uitdagingen wel aangegaan. Ik ben hierdoor meer dingen gaan ondernemen, heb veel nieuwe mensen ontmoet en heb toch aardig wat toffe feestjes meegemaakt. Vooral tijdens mijn LIO (Leraar In Opleiding stage/eindstage) heb ik veel zelfvertrouwen gekregen, heb ik mijn motivatie voor het vak terug gevonden en heb ik veel mensen laten zien dat ik een doorzetter ben. Want laten we eerlijk zijn: 75 punten behalen vanaf februari is toch best nog veel, vooral omdat mijn onderzoeksplan nog goedgekeurd moest worden. Hoe meer de mensen om mij heen zeiden: 'Lin, dat red je niet, het is niet reeël!'  Hoe meer ik juist mijn best ging doen. Het heeft me veel korte nachten, Redbull en koffie gekost, maar het eindresultaat mocht er zijn! Op 11 juli 2013 heb ik uiteindelijk mijn diploma in ontvangst mogen nemen! 

Ik had me meteen ingeschreven voor mijn vervolgopleiding: Intern Begeleider. Een deeltijd opleiding in Groningen. Hiervoor had ik het handballen in Dwingeloo afgezegd omdat ik 's avonds naar school zou moeten. 

En toen op een zomerdag vroeg moeders of het me niets leek om als au pair te gaan werken. Diep van binnen wilde ik nog steeds reizen, maar vond dat wel een grote stap. Vervolgens op de site van Australian Backpackers gekeken; Au pairs in Sydney gezocht. Ik vond het totaal geen moeilijke keuze en heb toen ook binnen één week mijn keuze gemaakt: Werken/reizen i.p.v. studeren! Ik kan nu, nu ik twee maanden in Australië ben, zeggen dat die beslissing de beste beslissing is geweest die ik heb genomen! 

2014 zal voor mij een jaar worden met nog meer nieuwe mensen en andere omgevingen. Het zal een jaar worden met veel beslissingen waarvan ik later pas kan zeggen of het de juiste was. 

Ik wens iedereen een fantastisch jaar toe en dat jullie er van mogen genieten! 

Xoxo

View on Harbour Bridge

My sweet new friends <3

Most wonderfull fireworks!