Sinds ik hier in Australië ben heb ik
steeds sterker het gevoel dat ik rustiger word en van alles kan genieten. Net
als mijn ondertitel van mijn blog: De kleinste momenten kunnen het mooiste
zijn. Zo kan ik alleen nu al genieten van op mijn bed te liggen met mijn
balkondeuren wijd open. Buiten schijnt de zon en heb ik een ontzettend mooi
uitzicht op de bergen. Op de achtergrond hoor ik Ben Howard en dan besef ik
echt: Ik
ben niet meer in Nederland, ik ben gewoon écht in Australië. Dit gevoel heb ik sinds ik hier ben nog niet gehad. Het
wennen aan de 'no worries cultuur' heeft toch wel een tijdje geduurd. Nu ik
zelf ook de no worries voel,
heb ik mezelf de kans gegeven om over het vervolg van Australië na te denken.
Wat wil ik nu echt gaan doen?
Ik hoef me gewoon niet druk te maken om de kleine dingen. Zelf heb ik ook wel wat dingen mee gemaakt waar ik het best lastig mee heb gemaakt, maar als ik dan denk aan de mensen om me heen in Nederland vind ik mijn eigen struggles (lees vervelende Australische oma) lang niet zo erg zijn. Waarom zal ik dan nu eigenlijk gaan stressen om een oma die me het hier best lastig maakt? Als dat het enige waar ik de komende vijf maanden mee moet dealen, so be it! Van alle dingen die ik doe en alle momentjes die ik vrij heb en vrij weinig uitvoerd, moet ik voor de volle 100% genieten. Ik weet nog dat ik mijn laatste zaterdagavond voordat ik vertrok naar Aussie in een kroeg in Hoogeveen doorbracht. Daar kwam ik aan de praat met een vroegere beste vriendin. Zij vertelde me: 'Lin, geniet van alles wat je daar doet, want de tijd gaat zo snel!' Op dat moment had ik wel zo'n idee van 'Ik zit er een jaar, dat gaat echt niet snel...!' Maar nu begrijp ik wel wat ze bedoelde. Ik zit er nu al bijna acht weken. Dat betekent dat ik nog 44 weken te gaan heb. Het klinkt heel kort, maar het gaat voorbij vliegen I know for sure.
Nu ik er zo over aan het nadenken ben, denk ik dat ik de mensen thuis te weinig heb betrokken bij mijn reis. Ik had het gevoel dat het mijn reis was en dat ik het ook echt alleen moest doen. Nu na acht weken vind ik het gewoon heel fijn om weer met vrienden te skypen om te vertellen wat ik doe en meemaak, maar ook vooral hoe het met hun is! Ik kan niet zeggen dat ik Nederland - Hoogeveen heel erg mis, want dat doe ik niet. Wat ik wel mis is de momenten die ik met me vrienden en familie kon doorbrengen en meteen kan bespreken als er iets is. Het is fijn dat ik hier veel mensen om me heen heb waar ik mee kan praten, maar in het Engels je gevoelens uit te drukken is dan soms best nog wel lastig en het vergt veel moeite.
Ik vermaak me hier de komende tijd nog wel en ik ga proberen meer contact te houden met me lieve vrienden en familie. Maar af en toe een dagje zonder telefoon zal waarschijnlijk ook erg goed voor me zijn! Geen Facebook, Instagram of Whatsapp, maar het gewone leven met echte mensen en echte contacten. Er op uit met de mensen die ik hier bij me heb en er ook echt van genieten. De dingen die je doet zijn tenslotte de mooiste herinneringen die je zult hebben.
'Enjoy the little things in life, because one day you will look back and realize they were the big things.'
 |
